Τι θα συνέβαινε, ε;

Στις 8 και στις 15 του Οκτώβρη που έρχεται, θα διεξαχθούν οι δημοτικές εκλογές στην πατρίδα μας. Οι εκλογές αυτές θα αναδείξουν τους επόμενους δήμαρχους και περιφερειάρχες. Ορίστηκαν οι δύο προαναφερόμενες ημερομηνίες (όπως πάντα), ώστε εάν δεν αναδειχθεί επιτυχών συνδυασμός με 50% σύν μία ψήφο στις 8, η ψηφορία να επαναληφθεί στις 15, κατά τον σχετικό νόμο (Ν 4804/21).
Μέχρι τον νόμο αυτό (ως το 2021), στην τοπική αυτοδιοίκηση παραδοσιακά κρίθηκε αναγκιαίο το απαιτούμενο ποσοστό του 50% συν μία ψήφο για τον νικητή δήμαρχο. Τούτο επειδή πρώτα - πρώτα είναι απόλυτα και αυθεντικά δημοκρατικό, κατά την αρχέγονη και δίκαιη έννοια της Δημοκρατίας. Δεύτερον, είναι εξόχως σημαντικό ο νικητής και εκλεχθείς με απόλυτη πλειοψηφία δήμαρχος να απολαμβάνει της εμπιστοσύνης των περισσότερων ψηφοφόρων! Όπερ σημαίνει πως η κάθε τοπική κοινωνία τίθεται σε σταθερότερη βάση για την πρόοδο, την ανάπτυξη και την ευημερία της. Η αναμφισβήτη πλειοψηφία αίρει και εμποδίζει, κατά κανόνα, κάθε επιτηδευμένη και μικρόψυχη απόπειρα να εμποδιστεί το έργο του αναδειχθέντα μεγάλου νικητή. Επιπροσθέτως η δίκαιη αναλογική αντιπροσώπευση (στο δημοτικό συμβούλιο) και των υπόλοιπων μειψηφισθέντων συνδυασμών, εγγυάται την ομαλή διακυβέρνηση του τόπου. Πολλές φορές, μάλιστα, οδηγεί και σε παραγωγικές κι επωφελείς (για το γενικό καλό) συνεργασίες. Να λοιπόν, σχεδόν ολοζώντανη και ζέουσα η πεμπτουσία της δημοκρατίας και μάλιστα σε ευθεία αντίθεση με τους εκλογικούς νόμους των βουλευτικών εκλογών, που φαλκιδεύουν και αποδυναμώνουν την κοινοβουλευτική α-δημοκρατία.
Στη φιλοσοφική έννοια της απόλυτης δημοκρατίας κάθε μειοψηφία πρέπει να αντιπροσωπεύεται. Αλλιώς δεν είναι ανόθευτη και αγνή η δημοκρατία. Σε τέτοιου είδους πολίτευμα δεν υπάρχει το ποσοτό του 3% για να θεωρηθεί ένας συνδυασμός εκλόγιμος. Σήμερα υπάρχει, αλλά μικρό το κακό. Το όριο του 3% θεσμοθετήθηκε για να αποθαρρύνονται σε εκλογική συμμετοχή οι έχοντες άλλα παράδοξα στο μυαλό τους.
Η δεύτερη ημερομηνία των δημοτικών εκλογών, έτσι όπως ορίζει ο προαναφερόμενος νόμος, διευκολύνει θεωρητικά την επίλυση των προβλημάτων ενός τόπου, όταν δεν υπάρχει ο απόλυτος νικητής του 50% συν μία ψήφο. Τούτο πολλές φορές ευννοεί συνεργασίες των τοπικών δυνάμεων, όπως και των κομματικών δυνάμεων. Θεωρητικά, όλα για το καλό του τόπου και των πολιτών του. Θεωρητικά και σχεδόν δημοκρατικοφανή. Όμως η επιλογή ζόρι - ζορινά να έχει κάποιος την απόλυτη πλειοψηφία, δεν δικαιολογείται σε μια καθαρή δημοκρατία. Ούτε χρειάζεται. Οι ανιδιοτελείς προθέσεις είναι πιο σπάνιες από ένα είδος της σπανιώτατης μαύρης ορχιδέας του Αμαζόνιου. Αντίθετα συχνά ευδοκιμούν ιδιοτελή συμφέροντα, τέτοια γνωστά κι αναρίθμητα που οι συνέπειές τους μας έδεσαν χεροπόδαρα με επαχθή μνημόνια των εθνικών χρεών που δημιούργησαν. Οι "αναγκαστικές" μετεκλογικές συνεργασίες τιμώρησαν τελικά τον ελληνικό λαό, αφήνοντας φυσικά ατιμώρητους τους συνεργασθέντες.
Από μικροί, απ' το δημοτικό σχολείο μαθαίνουμε να μη συνεργαζόμαστε. Όταν ο δάσκαλος σε προειδοποιεί ότι θα σε μηδενίσει σ' ένα διαγώνισμα, αν συνεργαστείς με τον κολλητό σου ή την κολλητή σου, που μοιράζεστε στο ίδιο θρανίο, την αγάπη και την φιλία σας. Δεν είστε πια φίλοι. Είστε αντίπαλοι, ανταγωνιστές. Η συνεργασία δεν επιτρέπεται και τιμωρείται. Οπότε οι συνεργασίες είτε στην περίπτωση μεγάλου και πλειοψηφούντος νικητή είτε σε με το ζόρι πλειοψηφούντα νικητή σε δεύτερο γύρο, ενέχουν συνήθως πολλές αδυναμίες και αρκετή καχυποψία. Το τελικό αποτέλεσμα δείχνει συνήθως την αλήθεια, όμως αυτό συχνά χρειάζεται τουλάχιστον χρόνο τετραετίας…
Όμως στο Νόμο 4804/2021, που ψηφίστηκε απο την κυβέρνηση του "γιού του γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε", τροποποιήθηκε το ποσοστό πλειοψηφίας που απαιτείται. Το ποσοστό πλειοψηφίας ορίστηκε εφεξής μεγαλύτερο του 43% συν μία ψήφο, αντί του 50% συν μία ψήφο!
Ειδικότερα, εξασφαλίζεται εκλογή δήμαρχου και περιφερειάρχη από τον πρώτο γύρο, με όριο εκλογής το 43%. Εάν ο πρώτος συνδυασμός λάβει ποσοστό έως και 60%, εκλέγει τα 3/5 των εδρών του δημοτικού ή περιφερειακού συμβουλίου Ενώ για άνω του 60%, οι έδρες κάθε συνδυασμού κατανέμονται αναλογικά. Με λίγα λόγια, στους περισσότερους δήμους και στις περιφέρειες πολύ δύσκολα θα υπάρξει β' γύρος. Που σημαίνει πως δεν θα υπάρχει η δυνατότητα συσπείρωσης ψηφοφόρων, γύρω από ένα πολιτικό πρόσωπο, για να αποδοκιμαστεί για παράδειγμα η κυβερνητική πολιτική, καταψηφίζοντας ένα υποψήφιο που έχει εγκριθεί από την κυβέρνηση.
Γιατί οι δήμοι και οι περιφέρειες έχουν την σημασία τους και παραδοσιακά οι αυτοδιοικητικές εκλογές χρησίμευαν ως μέσο αντίδρασης του εκλογικού σώματος, για να δείξει σε μία κυβέρνηση πως δεν του αρέσουν τα πεπραγμένα της. Κι αυτό δεν αρέσει καθόλου στη φαμίλια που μας κυβερνά σήμερα.
Ειδικά τώρα μετά από τις πυρκαγιές που κατέκαψαν την Ελλάδα αυτές τις μέρες, ο νόμος αυτός αποτελεί «ανάχωμα» στην οργή της κοινωνίας, που μόλις δύο μήνες πριν επέλεξε εν χορώ να συνεχίσει να κυβερνάει την χώρα η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Οι πυρκαγιές έχουν δημιουργήσει ένα κλίμα δυσαρέσκειας αλλά πολύ δύσκολα θα μπορέσει αυτό να εκφραστεί στις αυτοδιοικητικές και ειδικά με έναν τέτοιο εκλογικό νόμο.
Τα θεσμοθετημένα νομικίστικα τερτίπια που κόβει και ράβει ο πρωθυπουργεύοντας, για ελέγχει απόλυτα την εξουσία του, τα ονόμασε "Επιτελικό Κράτος". Ο νόμος (4622/2019) καθιερώνει μια υπερσυγκέντρωση εξουσιών στα χέρια της εκτελεστικής εξουσίας, ενώ έβαλε και την Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών (ΕΥΠ), αλλά και την ΕΡΤ και το δημόσιο πρακτορείο ειδήσεων ΑΠΕ-ΜΠΕ, κάτω από την εποπτεία του πρωθυπουργού. Αυτό οδηγεί στη μείωση των επικριτικών ρεπορτάζ και την άνοδο της αυτολογοκρισίας στα μέσα ενημέρωσης. Μαζί και η σκανδαλώδης κι άνευ λόγου συστηματική οικονομική χρηματοδότησή τους, (διάβασε εξαγορά).
Ο "θρίαμβος" του νικητή στις εκλογές σβήνει όλες τις αμαρτίες του, σαν τα πάλαι ποτέ συγχωροχάρτια που μοίραζε η καθολική εκκλησία τον Μεσαίωνα. Η πρόσφατη καθολική εκλογική επικράτηση ερμηνεύεται ως απόλυτη επιβράβευση του "Σωτήριου Ηγεμόνα". Τα υπόλοιπα τα αναλαμβάνει η πανίσχυρη προπαγάνδα που έχει στήσει ο λεγάμενος…
Αλήθεια, τι θα συνέβαινε εάν τα κόμματα που καταψήφισαν τον εκλογικό νόμο - έκτρωμα αρνούνταν να συμμετάσχουν στις δημοτικές εκλογές; τι θα συνέβαινε; Ε;