Μεριάστε να διαβώ έτσι όπως έρχομαι...
Μεριάστε να διαβώ έτσι όπως έρχομαι
με τα εικοσιτέσσερα μου χρόνια
δεν είμαι άντρας εγώ
είμαι ένα σύννεφο με παντελόνια.
Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι
Μεγάλος ντόρος έγινε για τη συναυλία του Λεξ προχτές στην Αθήνα. Ο κύριος λόγος του ντόρου ήταν το γεγονός του ότι μαζεύτηκαν πάνω από 20.000 νέοι και νέες στο γήπεδο του Πανιώνιου, για ν' ακούσουν ένα είδος μουσικής, που άλλοι το λένε χιπ-χόπ κι άλλοι το λένε ράπ. Κι αν η πρώτη έκπληξη είναι ο πολύ μεγάλος αριθμός των θεατών και ο ανήκουστος και περίεργος (για την εποχή μας) ενθουσιασμός και παλμός των συμμετεχόντων θεατών, η ακόμα μεγαλύτερη έκπληξη είναι επειδή το είδος αυτό της μουσικής δεν παίζεται στα ραδιόφωνα. Δεν ακούγεται ή, στην καλύτερη παίζεται πολύ σπάνια. Οπότε, αφού δεν ακούγεται ο κάθε ΛΕΞ, πως έγινε και μαζεύτηκε τόσος κόσμος με τόσο μεγάλο παλμό κι ενθουσιασμό; Που σούμπιτοι τραγούδαγαν μαζί του κι ήξεραν απ' έξω κι ανακατωτά τους αμέτρητους και καταιγιστικούς στίχους του; Δεν είναι απαραίτητο να αναφερθώ στην ποικιλία των αντιδράσεων και στις "εξηγήσεις" που δόθηκαν για το "σπάνιο" φαινόμενο της εν λόγω συναυλίας του Λέξ. Ο καθένας, από την σκοπιά που βλέπει ένα τέτοιο γεγονός, το φωτίζει ανάλογα. Οπότε είναι πολύ φυσικό άλλοι να το επαινούν κι άλλοι να το κατηγορούν. Άλλοι να το αποδίδουν σε εμπορικά τετρίπια μανατζαρέων καλλι-τεχνητών θεαμάτων κι άλλοι να υμνούν την πραγματική καλλιτεχνική του αξία. Το διαδίκτυο βρίθει όλων των απόψεων κι εύκολα τις βρίσκει οποιοσδήποτε. Ωστόσο θα σταθώ σε δυό δημοσιεύσεις που μου έκαμαν μεγάλη εντύπωση. Η εφημερίδα ΕΣΤΙΑ έκαμε τη συναυλία του ΛΕΞ πρώτο και κεντρικό θέμα της ημερήσιας έκδοσής της. Δεν πρόκειται να κριτικάρω το σχετικό κείμενο, είτε συμφωνώ είτε όχι. Άλλωστε είναι αναφαίρετο δικαίωμα του καθενός η κριτική. Όμως η ΕΣΤΙΑ δεν είναι τυχαία εφημερίδα. Επειδή βρίσκεται εν κυκλοφορία σχεδόν 150 χρόνια κι ίσως είναι η πιό παλαιά εκδιδόμενη ελληνική ημερήσια εφημερίδα. Η ΕΣΤΙΑ φημίζεται πως αντιπροσωπεύει την καλώς εννοούμενη συντηρητική και πατριωτική δεξιά της χώρας μας. Και την υπερασπίζεται σθεναρά. Με ότι μπορεί αυτό να σημαίνει. Έχει σχετικά μικρή καθημερινή κυκλοφορία, με κύριο χαρακτηριστικό τα πολλά άρθρα και τις ιδιαίτερες απόψεις της ιδεολογίας που εκφράζει. Οι φωτογραφίες που συνοδεύουν το περιεχόμενό της ύλης, είναι μάλλον αρκετά περιορισμένες. Στο πρόσφατο παρελθόν σπάνιες. Οπότε μου προξένησε πολύ μεγάλη έκπληξη τόσο το πρωτοσέλιδο κεντρικό άρθρο για την συναυλία του Λεξ, όσο και η σχετική κεντρική φωτογραφία. Δεν νομίζω να έχει δημοσιεύσει, στο υπεραιωνόβιο παρελθόν της , ανάλογο θέμα μια τέτοια εφημερίδα. Το δεύτερο δημοσίευμα για την προχτεσινή συναυλία του Λεξ, το διάβασα στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ. Μια καθαρά αστική εφημερίδα, που θεωρείται και είναι εκφραστής του νεοελληνικού οικονομικού και πολιτικού κατεστημένου. Στο εν λόγω δημοσίευμα η συντάκτρια ξεκάθαρα παίρνει το μέρος της νεολαίας που ακούει χιπ-χοπ και Λεξ και γράφει τα εξής επαινετικά: "Για όσους μαστιγώνουν σε στάτους-σεντόνια την «κακή τραπ που διαφθείρει την νεολαία» και αναρωτιούνται «μα τι ακούνε τα παιδιά μας», η μουσική και η δημοφιλία του ΛΕΞ αποτελεί την πιο αποστομωτική απάντηση και την απόδειξη πως οι πιτσιρικάδες δεν ακούνε μόνο «τους κάγκουρες με τα όπλα, τα ναρκωτικά και τις γυναίκες». Και η χθεσινή βραδιά λειτούργησε ως η απόδειξη του παραπάνω και η κορύφωση μιας σχεδόν δεκαετούς καταγραφής την ελληνικής πραγματικότητας εν είδει κραυγής". Το κείμενο της συντάκτριας κ. Ελένης Τζαννάτου συνοδεύεται από φωτογραφίες, αποσπάσματα αναρτήσεων σχολιαστών στο Twitter και τελειώνει με μια εκτενή αναφορά στην καλλιτεχνική πορεία του Λεξ, αλλά και στον σεμνό προσωπικό χαρακτήρα του. Μου άρεσε πολύ! Ο Ashley Montagu, ένας Άγγλος ανθρωπολόγος - στοχαστής έχει 'πεί: "Ο σκοπός στη ζωή είναι να πεθαίνεις νέος, όσο πιο αργά γίνεται". Έννοια που συμμερίζομαι και με διακατέχει, μολονότι υπερεξηκοντούτης πλέον. Ίσως για τον λόγο αυτό, αλλά κι επειδή λόγω του επαγγέλματός μου ασχολούμαι με νέους και νέες, παρακολουθώ, μάλλον πιο πολύ απ' τον μέσο όρο της ηλικίας μου, τα τεκταινόμενα στη νεολαία. Επιπλέον θεωρώ πως η γενιά μου, αλλά και οι αμέσως προηγούνενες γενιές τα κάναμε σκατά και φέραμε την Ελλάδα στο σημερινό παρακμιακό μας χάλι. Οπότε έχω πάψει προ πολλού να δίνω συμβουλές και να κριτικάρω τη νεολαία. Επειδή πιστεύω ακράδαντα πως οι σημερινοί νέοι είναι που πρέπει να πάρουν στα χέρια τους την ελληνική κοινωνία. Σε κάθε της έκφανση. Θεωρώ πως μόνο οι νέοι μπορούν να βγάλουν την πατρίδα μας από το τέλμα της τωρινής θλιβερής μας πραγματικότητας. Εμείς, οι απομένοντες συνειδητοποιημένοι των ευθυνών της γενιάς μας, έχουμε ιερό καθήκον να τους προτρέπουμε να υλοποιήσουν τις επιλογές τους. Οποιεσδήποτε κι αν είναι τούτες. Θα 'ναι κανα δυό - τρία χρόνια τώρα, που ο γιός μου με μύησε στη μουσική του ΛΕΞ. Στην αρχή είπα: - τι 'ναι τούτος εδώ, που απαγγέλλει καταιγιστικό σεντόνι και τ' αποκαλεί τραγούδι... και τον απέρριψα. Όμως ο γιός μου επέμενε. Όποτε είχε ευκαιρία, μ' έβαζε ν' ακούσω ΛΕΞ, Bloody Hawk, Vlospa κι άλλους που δεν θυμάμαι. Έκαμα πως άκουγα αλλά δεν έδινα σημασία. Κάποια μέρα, που με βρήκε μπόσικο μπροστά στον υπολογιστή, μού 'βαλε στο YouTube κι είδα (αναγκαστικά), άκουσα και πρόσεξα τον Λεξ, στο "Τίποτα στον κόσμο". Τότε ήταν που συνειδητοποίησα για πρώτη φορά την ποίηση των στίχων του. Παράξενοι στίχοι, κοφτοί, λιτοί και γιομάτοι δύναμη. Στίχοι που μίλαγαν για μια δύσκολη ζωή μιας ξεκάθαρης ψυχής και μιας πεντακάθαρης σκέψης. Ο τύπος ήξερε πολύ καλά τι του γίνεται κι ήξερε ακόμα καλύτερα να το περιγράφει μ' ένα πολύ ιδιαίτερο τρόπο. Ασυναίσθητα κι αυτόματα μου θύμισε τον Διονύση Σαββόπουλο. Τον πρώτο Διονύση της νειότης μου, σαρανταπέντε χρόνια πριν. Ο Λεξ, όπως κι ο τότε Σαββόπουλος, καταγράφει και περιγράφει μια γενιά, που δεν υπάρχει στο προσκήνιο. Μια γενιά υπαρκτή, ζέουσα και πάλλουσα, όμως καταχωνιασμένη τεχνηέντως στην αφάνεια, όπως τα τραγούδια του. Στην Ελλάδα των μνημόνιων και της Μεγάλης Κρίσης τα πιο πολλά θύματα τα περιέχει η νεολαία. Θύματα άδικα, αθώα και κυρίως αμέτοχα οποιασδήποτε ευθύνης. Ο Λεξ κατορθώνει, πράγμα υπερβολικά επίπονο και δύσκολο, να το περιγράψει και να το αναδείξει. Γίνεται έτσι ο εκφραστής των δεινών, των αδιεξόδων, των δυσκολιών και των χαμένων ελπίδων της συντριπτικής πλειοψηφίας της μη προνομιούχου νεολαίας. Που είναι και παραμένει "αόρατη" από το τεχνητό "προσκήνιο", που κατασκευάζει συστηματικά και ξεδιάντροπα η καθημερινή τρομολαγνική προπαγάνδα της αστικής και μεγαλοαστικής "ελίτ". Χωρίς δικαιοσύνη, με νόμους κομμένους και ραμμένους στα μέτρα των ισχυρών κεφαλαιούχων. Ο Λεξ μιλά για τον και μιλά στον delivera, που σκοτώνεται για το μεροκάματο, για τους τριαντάρηδες, που όντες άνεργοι ή υποαπασχολούμενοι, δεν μπορούν να φύγουν απ' το πατρικό τους. Μιλά για τα κορίτσια και τα παλληκάρια των πολυκλαδικών που λιώνουν μπεκρουλιάζοντας απελπισμένοι στις πλατείες, για τις ψυχές που δουλεύουν στα κάτεργα της αβεβαιότητας, για τους απελπισμένους νέους γονείς που δεν μπορούν να μεγαλώσουν ένα παιδί από μόνοι τους... Ο Λεξ μιλά γι αυτούς, επειδή είναι σαν κι αυτούς και μπορεί και τους καταλαβαίνει. "Ραπάρω για όσους δε ραπάρουν καλά μα έχουν τόσα και τόσα να πούνεΚι αυτοί μ' ακούνε γιατί όσα ζούνε τα έχω ραπάρει πριν καν μου τα πούνε" Όλοι αυτοί ήταν που πήγαν στην προχτεσινή συναυλία. Πήγαν εκεί για να τραγουδήσουν μαζί του τη ζοφερή τους ζωή και τις ατέλειωτες ανησυχίες τους. Κι έκαμαν πολύ αισθητή την παρουσία τους. Ο ντόρος και ο σάλος που ξεσηκώθηκε απ΄ τη φοβερή συναυλία, είναι σημαδιακός. Σημαίνει πολλά. Ένα από τούτα είναι πως η καθεστυικία τάξη που καταδυναστεύει τον κοσμάκη τρόμαξε. Οι μισθωτοί κι οι συνταξιούχοι που τρέχουν και δεν φτάνουν για να βολέψουν και να πληρώνουν φόρους, βενζίνες, ηλεκτρικό και φυσικό αέριο, δεν έχουν τα κότσια ν' αντιδράσουν εύκολα, σύντομα και δραστικά. Επειδή, ίσως, δεν τους έχουν πιεί όλο το αίμα, ακόμα. Τη νεολαία είναι που φοβούνται. Που όταν βράζει το αίμα της, δεν κολόνει πουθενά. Κι ας φυτοζωεί στην αφάνεια που την έχουν καταδικάσει. Επειδή όταν έρθει η ώρα της θα λάβουνε σάρκα και οστά οι στίχοι του Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι:
Μεριάστε να διαβώ έτσι όπως έρχομαι
με τα εικοσιτέσσερα μου χρόνια
δεν είμαι άντρας εγώ
είμαι ένα σύννεφο με παντελόνια.
Αλέξανδρος Υδάτης
Ιούλιος 2022