Ημερολόγιο λοιμού -3

του Αλέξανδρου Υδάτη

Πέμπτη 2 Απριλίου

Γράφω γιά πρώτη φορά στη ζωή μου ημερολόγιο. Μου 'λαχε ετούτος ο "ρημαγμένος Απρίλης", (δανείζομαι τον τίτλο από το ομώνυμο μυθιστόρημα του εξαίρετου Αλβανού συγγραφέα Ισμαήλ Κανταρέ), μα αυθωρεί η σκέψη προτιμά να με οδηγεί στον Οδυσσέα Ελύτη. Που η ποιητική του συλλογή "το ημερολόγιο ενός Αθέατου Απριλίου" συνόδευσε την πρώτη μου μετάβαση από τη νειότη στην πρώτη ωριμότητα. Από τότε κράτησα στη μνήμη μου το Ελύτειο προοίμιο του ημερολογίου:

"΄Έλα τώρα χέρι μου δεξί / κείνο που σε πονεί δαιμονικά ζωγράφισέ το / αλλ' από πάνω βάλ 'του / το ασήμωμα της Παναγίας / πόχουν τη νύχτα οι ερημιές μες τα νερά / του βάλτου..."

Κατόπιν αναρωτήθηκα: - τί έγραφε στο ημερολόγιό του ο Ελύτης στις δυό του Απρίλη; Ανοίγοντας το βιβλίο του, είδα πως συμπτωματικά, συμπίπτανε οι ημερομηνίες με τις μέρες τις σημερινές. Πέμπτη 2 Απριλίου σήμερα, Πέμπτη, 2 και στις ποιητικές μέρες του Ελύτη. Ιδού λοιπόν:

ΠΕΜΠΤΗ, 2

«Αρτίνη»... «Κλεώπα»... «Βαρνάβα»... μα τι γένους είναι λοιπόν ο

τόπος αυτός που κηδεύεται; Πρέπει να βγάλω τ' άμφια, να φορέσω

πάλι τον χρυσό μου θώρακα και να βγω με τη ρομφαία στο χέρι.

Κάντε πέρα τα παιδιά. Κρεμάστε τα μαύρα στα μπαλκόνια. Κιόλας

ακούγεται η στρατιωτική μουσική να πλησιάζει.

Προσοχή! Παρουσιάστε αρμ!

ΠΕΜΠΤΗ. 2 β

Κάπου κλαίνε και θολώνει μεριές μεριές ο αέρας.

Η Σιθωνία χάθηκε, την καλύψανε τα νερά.

Είναι κάτι φοβερά γεγονότα που όλο μου τ' αφαιρεί ο Θεός, και ο

νους όλο πάλι μου τα προσθέτει.

Κάτι πράσινο μέσα μου αλλά μαυριδερό που οι σκύλοι το αλυχτάνε.

Και μια θάλασσα φερμένη από πολύ μακριά, μυρίζοντας ακόμη

αυγό του Κύκνου.

ΠΕΜΠΤΗ, 2 γ

Έβαλα τα βιβλία μου στα ράφια, και στη γωνιά μια λυπημένη Αγ-

γελική.

Το ποσοστό της ομορφιάς που μου αναλογούσε πάει, το ξόδεψα όλο.

Έτσι θέλω να μ' έβρει ο ερχόμενος χειμώνας, χωρίς φωτιά, μ' ένα

κουρελιασμένο παντελόνι, ν' ανακατεύω άγραφα χαρτιά σαν να ο-

δηγάω την ορχήστρα την εκκωφαντική ενός ανεκλάλητου Παρα-

δείσου.

"Bergamo"... "Cremona"... "Milano" είναι ο τόπος που σήμερα κηδεύεται. Είναι η Βενετία που χάθηκε, που την καλύψαν τα νερά. Ολάκερη η Λομβαρδία ( η Gallia Cisalpina, δηλαδή η Γαλατία των Άλπεων) δοκιμάζεται από "κάτι φοβερά γεγονότα που όλο μου αφαιρεί ο Θεός, και ο νούς όλο πάλι μου τα προσθέτει".

https://www.skylinewebcams.com/el/webcam/italia/lombardia/milano/duomo-milano.html

Στο παντοδύμανο διαδίκτυο βρήκα τυχαία μια web κάμερα, με ζωντανή εικόνα από την πλατεία του Duomo di Milano. Είδα τη σημερινή ζοφερή ερημιά των καιρών εκεί που κάποτε ο William Shakespeare, μαγεμένος απ' το Μιλάνο δήλωσε: "retire me to my Milan, where every third thought shall be my grave".