Ημερολόγιο λοιμού -2

του Αλέξανδρου Υδάτη

Τετάρτη 1 Απριλίου

Από την ανοιχτή μπαλκονόπορτα μπαίνει όψιμος χιονιάς. Σήμερα δεν ξεμύτισε ο ήλιος. Μέρα μουντή, χειμωνιάτικη, ταιριαστή με την παγκόσμια τραγωδία της πανδημίας. Στο μπαλκόνι, η λεμονιά ανατριχιάζει τρεμάμενη στον κρύο απηλιώτη άνεμο. " Ο Απρίλης είναι ο πιο σκληρός μήνας..." έγραψε ο Τόμας Έλλιοτ. Οι δε τσιγγάνοι, απηυδησμένοι απ' τις απρόβλεπτες κακοκαιρίες του Απρίλη, παραλείπουν να τον ονοματίσουν, όταν αναφέρονται στην ύπαρξή του: "Μάρτ'ς - Μάης!"

April is the cruellest month, breeding

Lilacs out of the dead land, mixing

Memory and desire, stirring

Dull roots with spring rain.

Η Έρημη Χώρα που ζωγράφισε η ποίηση του T.S. Elliot έκαμε τον Γιώργο Σεφέρη να πεί: «Είπανε εναντίον του πως αφήνει τον αναγνώστη μέσα στη στεγνή, στέρφα και άνυδρη Έρημη Χώρα, μόνο, χωρίς ελπίδα σωτηρίας. Αυτό θα ήταν αλήθεια αν ο Έλιοτ δεν είχε δημιουργήσει ποίηση. Και η ποίηση όσο απελπισμένη κι αν είναι, μας σώζει πάντα, με κάποιον τρόπο, από την ταραχή των παθών».

Σε μια παρακμάζουσα ελληνική κοινωνία, που ύστερα από την ανελέητη πτώχευση την αποτελειώνει και η θεϊκή συμφορά της Μητέρας Φύσης, η "Έρημη χώρα" δικαιώνει τους συμβολισμούς της. Απομένει να ισχύσει ο τελευταίος συλλογισμός του T.S. Elliot, επιγραφή στη λήκυθο που φυλάγονται οι στάχτες του: "in my beginning is my end, in my end is my beginning."