Η σαπίλα της ευρωπαϊκής “αστικής” και φιλελεύθερης “δημοκρατίας”
Μεγάλωσα μέσα στη χούντα των συνταγματαρχών. Το πρώτο μου μάθημα ήταν ότι παρ' όλο που η πατρίδα μας "συστήνονταν" ως "βασιλευόμενη δημοκρατία" δεν ήταν ούτε βασιλευόμενη και προπαντός ούτε δημοκρατία. Ήταν δικτατορία. Στις δικτατορίες, εκτός των άλλων, οι δικτάτορες παριστάνουν τους υπερασπιστές της δημοκρατίας. Για να το "υποστηρίξουν" αυτό φτιάχνουν μέχρι και δημοψηφίσματα αλλά και εκλογές! Που πάντα είναι μαγειρεμένα και νόθα! Και τα εφαρμόζουν αδίσταχτα, επειδή στις δικτατορίες η Δικαιοσύνη δεν υπάρχει! Πρώτο μέλημα των κάθε λογής σφετεριστών της Δημοκρατίας είναι να βάλουν στο χέρι και να καταργήσουν την πραγματική Δικαιοσύνη. Ύστερα φτιάχνουν μια δική τους εκδοχή, για να μπορούν να καταπιέζουν, να βασανίζουν, να λαμογιάρουν και να πλουτίζουν ατιμώρητοι, χωρίς κανείς να μπορέσει να τους πειράξει...
Αυτά γίνονται στη δικτατορία. Στη δημοκρατία όμως; τι γίνεται στην πολυπόθητη δημοκρατία; γιατί βγαίνει ο κόσμος στους δρόμους και αξιώνει δικαιοσύνη, όπως συμβαίνει σήμερα εξ αιτίας της υπόθεσης της τραγωδίας των Τεμπών κι όχι μόνο; γιατί αξιώνουν το ίδιο, δηλαδή πραγματική δικαιοσύνη στη Σερβία, στη Ρουμανία, στη Τουρκία, στη Γαλλία και σύντομα και σε άλλες χώρες;
Τα χειρότερα δεν έρχονται. Ήρθαν! Εδώ είναι, ιδιαίτερα στην Ευρώπη των ενωμένων 27 κρατών, στην Ευρώπη της φιλελεύθερης αστικής δημοκρατίας! Προηγήθηκαν οι Ρουμάνοι. Που στις προεδρικές εκλογές του περασμένου Δεκέμβρη φρίκαραν επειδή κάποιο (χαρακτηρισμένο ως υπερεθνικιστικό) άγνωστο αουτσάιντερ, ο Καλίν Γκεοργκέσκου, αναδείχτηκε πρώτος στον πρώτο γύρο! Κι επειδή είδαν ότι στον δεύτερο γύρο κινδύνευαν να τους πάρει τα εκλογικά σώβρακα, βάλανε μπρος τη "δικαιοσύνη". Τα υπόλοιπα γνωστά. Ο πρώτος γύρος των εκλογών ακυρώθηκε κι ο Γκεοργκέσκου καταδικάστηκε για διάφορα ποινικά και συνταγματικά αδικήματα κι έχασε το δικαίωμά του να είναι υποψήφιος εκ νέου.
Τα είδε όλα τούτα ο κοινωνικά και πολιτικά στριμωγμένος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ο μεγαλοπρεπής, βρήκε την ιδέα πολύ καλή και μπήκε κι αυτός στον πειρασμό. Χωρίς να χάσει καιρό έβαλε μπρος το Συνταγματικό δικαστήριο και τη δικαιοσύνη της Τουρκίας να του κάμει τη δουλειά. Τα υπόλοιπα γνωστά. Ο δημοφιλέστατος βασικός του αντίπαλος Εκρέμ Ιμάμογλου κατηγορήθηκε για ποινικά και συνταγματικά αδικήματα, οδηγήθηκε στη φυλακή και βέβαια του αφαιρέθηκε το δικαίωμα να είναι υποψήφιος στις προσεχείς προεδρικές εκλογές. Έτσι βγήκε ο κόσμος στους δρόμους, μπας και βρει τη χαμένη τουρκική δικαιοσύνη.
Και πριν κοπάσει ο κουρνιαχτός στη Τουρκία, το ίδιο έργο γυρίστηκε στη Γαλλία! Στη χώρα της "ελευθερία, ισότητα, αδελφοσύνη" ανέλαβε η εκεί ντόπια εκδοχή της δικαιοσύνης να βγάλει τα κάστανα απ' τη φωτιά. Επειδή ο εκεί Μητσοτάκης - Μακρόν βλέπει την εθνικίστρια Μαρίν Λεπέν να προηγείται με διαφορά σε όλες τις εκλογικές περιφέρειες της Γαλλίας, ούσα το πρώτο φαβορί για τις προσεχείς προεδρικές εκλογές. Τα υπόλοιπα κι εδώ ομοίως γνωστά. Να λοιπόν και η Λεπέν να καταδικάζεται αυθωρεί και παραχρήμα για ποινικά και συνταγματικά αδικήματα και να χάνει κι αυτή, βεβαίως, το δικαίωμα να είναι υποψήφια!
Ο καρκίνος της "νομιμοποιημένης" εξουδετέρωσης πολιτικών αντιπάλων που εξαπλώνεται στη παραδοσιακά φιλελεύθερη "δημοκρατική" Ευρώπη, είχε αφετηρία τη Ρωσία του Πούτιν! Ο σύγχρονος Τσάρος της απέραντης Ρωσίας είχε το συνταγματικό δικαίωμα να κάμει δύο μονάχα θητείες στη θέση του Πρόεδρου της χώρας του. Αυτός όμως ήθελε περσότερες. Τα υπόλοιπα κι εδώ γνωστά. Έτσι έβαλε μπροστά τη μηχανή της εκεί δικαιοσύνης, που "ερμήνευσε" το Ρώσικο Σύνταγμα, όπως τον βόλευε. Έβαλε λοιπόν τη μαριονέτα του τον Ντμίτρι Μεντβέτεβ για πρόεδρο μια θητείας, άλλαξε το σύνταγμα, έβαλε στη φυλακή τους πιο επικίνδυνους πολιτικούς του αντίπαλους κι έκτοτε βασιλεύει ανενόχλητος μέχρι σήμερα.
Τα ίδια δοκίμασε να κάμει κι ο αλησμόνητος Τζο Μπάιντεν, ο 46ος πλανητάρχης των ΗΠΑ. Καθώς έβλεπε, (όχι αυτός οι από πίσω του, επειδή δεν καταλάβαινε καλά λόγω μικρής άνοιας), ότι ο Τράμπ είχε πάρα πολλές πιθανότητες να ξανακάτσει στο οβάλ γραφείο του Λευκού Οίκου, έβαλαν μπροστά την δικαιοσύνη. Κατηγόρησαν τον τότε αντίπαλο Τράμπ για μύρια όσα ποινικά, συνταγματικά και "πιπεράτα" αδικήματα. Για μερικά από τούτα ο Τράμπ καταδικάστηκε. Όμως εκεί στις ΗΠΑ το Συνταγματικό Δικαστήριο, που ως φαίνεται εξακολουθεί και είναι ανεξάρτητο, δεν αφαίρεσε το δικαίωμα του Τράμπ να είναι υποψήφιος εκ νέου. Τα υπόλοιπα γνωστά. Ο Μπάιντεν αντικαταστάθηκε ντροπιαστικά από υποψήφιος και ο Τράμπ σάρωσε.
Έτσι λοιπόν όπως στα απολυταρχικά καθεστώτα έτσι και στην αστική Ευρωπαϊκή δημοκρατία η δικαιοσύνη χρησιμοποιείται ως εργαλείο και μηχανισμός τιμωρίας, αποκλεισμού και εξουδετέρωσης των πολιτικών αντιπάλων. Κι όποιος ελέγχει τη δικαιοσύνη, μπορεί να καθαρίσει όποιον αντίπαλο θέλει. Οι τερατώδεις τούτες πολιτικές ίσως να περνούν οιονεί "δικαιολογημένες" (κακώς βέβαια) για δήθεν παρακατιανές χώρες τύπου Τουρκίας, Ρουμανίας κλπ. Που δεν έχουν μακροχρόνια δημοκρατική παράδοση όπως οι λεγόμενες "πολιτισμένες" ευρωπαϊκές.
Να όμως που συμβαίνει και στη Γαλλία! Χώρα με μακρά δημοκρατική παράδοση και πολιτειακή επιρροή σε νεότερες ιστορικά δημοκρατίες. Χώρα που έχει πρωτοστατήσει στη διεκδίκηση πολιτικών ελευθεριών και δημοκρατικών αρχών και κανόνων. Κι όσο ανήκουστο κι αν είναι να μετέρχεται με τέτοια αντιδημοκρατικά κι ανήθικα κόλπα για να εξουδετερωθεί κάποιος πολιτικός αντίπαλος, άλλο τόσο ανήκουστο και ανήθικο προκύπτει η έλλειψη αντίδρασης σε τέτοια αυταρχική μεθόδευση. Στη Γαλλία θα περίμενα να ξεσηκωθούν προπαντός οι πολιτικοί αντίπαλοι της Λεπέν! Επειδή στη δημοκρατία έχουν δικαίωμα να εκλέγονται και να κυβερνήσουν και οι έχοντες εντελώς αντίθετες απόψεις. Κι όχι να εναλλάσσονται στην διακυβέρνηση της χώρας αυτοί που έχουν παρόμοιες απόψεις.
Σύντροφος και συνοδοιπόρος της εργαλοποιημένης δικαιοσύνης για την φαλκίδευση της δημοκρατίας είναι και ο εκλογικός νόμος. Τα παραδείγματα πάμπολλα. Αναφέρω δύο. Τον πλειοψηφικό εκλογικό νόμο της Γαλλίας και της Αγγλίας. Που χρησιμοποιούν τις μονοεδρικές περιφέρειες. Κι αποκτούν έτσι την δυνατότητα να ελέγχουν τα εκλογικά αποτελέσματα όπως τους βολεύουν. Έτσι βλέπουμε τη Λεπέν να κερδίζει σε αριθμό ψήφων στις εκλογές και να είναι τρίτη δύναμη σε βουλευτές! Ομοίως στην Αγγλία το κόμμα του Φάρανζ να πιάνει 15-16% και έχει τελικά μόνο τέσσερεις βουλευτές!
Κι έτσι κι εγώ ο δύστυχος να αναγκάζομαι τώρα, ως συνεπής δημοκράτης, να υπερασπίζομαι και ακροδεξιούς, που εχθρεύονται το δημοκρατικό πολίτευμα! O tempora o mores!
Το τέρας της πολιτικής σκοπιμότητας, των αντιδημοκρατικών μεθοδεύσεων και του αυταρχισμού εξαπλώνεται σταθερά πάνω από την Ευρώπη. Εάν το συνηθίσουμε και το αφήσουμε είναι ζήτημα χρόνου να κακοφορμίσει, να σαπίσει εντελώς και αδιόρθωτα, ανίατα. Γι' αυτό πιάστε τα πληκτρολόγια και γράψτε τον πόνο σας. Τα πληκτρολόγια και τα κοινωνικά δίκτυα μπορούν να γίνουν πολύ πιο ισχυρά κι απ' τα πυρηνικά όπλα! Δεν βλέπετε τι έχει καταφέρει η κυρία Καρυστιανού κι οι γονείς των παιδιών που χάθηκαν στα Τέμπη; με τα πληκτρολόγια πολεμάν...