Η φρίκη της αβάσταχτης παρακμής
Φεύγει και το θλιβερό, για την Ελλάδα και την Ευρώπη, 2022. Να πάει στον αγύριστο! Όπως προστάζει η λαϊκή επιθυμία... Επειδή το απόστημα της φρίκης και της παρακμής πυορροεί και σαν κακοήθης καρκίνος του κοινωνικού σώματος δεν λέει να σπάσει. Να χυθεί το πύον μπας και γλιτώσουμε. Ολοένα και διαχέεται γιγαντούμενη η αίσθηση πως η χώρα μας βιώνει μια απίστευτη παρακμή. Μέσα στη διαφθορά και στην τοξικότητα των παρακολουθήσεων των συμπολιτών μας, λες και είμαστε εμείς οι εχθροί του "κράτους". Μέσα από τις καθημερινές και συχνότατες ιστορίες των πλειστηριασμών, των εξαγορών και των πτωχεύσεων. Μέσα στα ακατάπαυστα σκάνδαλα της παιδοφιλίας, των γυναικοκτονιών, των βιασμών, του σχολικού εκφοβισμού και της ατέλειωτης εγκληματικότητας. "Παπάδες και φιλάνθρωπες κυράδες" που έλεγε ο Διονύσης Σαββόπουλος διακονούν τον τρόμο στη δραματική καθημερινότητα, που γίνεται ψυχικά, διανοητικά και αισθητικά αβάσταχτη.
Η υπόθεση του δωδεκάχρονου κοριτσιού που εκπόρνευε "επί χρήμασι" ξεδιάντροπα ο "καθώς-πρέπει" πολιτευόμενος "εξέχων" γείτονας, μοιάζει με μαγνητική τομογραφία. Που αποκάλυψε το ανύποπτα μεγάλο μέγεθος της διασποράς του ψυχικού και διανοητικού καρκινώματος μέσα στο κοινωνικό σώμα. Και σαν να μη έφτανε τούτο βγήκε στο θλιβερό μας προσκήνιο και η υπόθεση της "Κιβωτού". Οι "σωτήρες" που επιδεικνύουν το θεάρεστο έργο τους, οχυρωμένοι πίσω από την ηθική ανωτερότητα που ευαγγελίζονται, γκρεμίζονται με πάταγο από τον θρόνο των "προσώπων υπεράνω υποψίας". Η αποκάλυψη των τεράτων της διπλανής πόρτας και τα απανωτά σοκ καταδεικνύουν πως το αδιανόητο δεν είναι μονάχα πιθανό. Γίνεται πραγματικότητα!
Το ανθρώπινο κτήνος εξημερώθηκε μέσα στον χρόνο και την ιστορία, αλλά όταν οι συνθήκες αγριεύουν, τότε το τέρας ξαναβγαίνει στην επιφάνεια. Τα κρούσματα φρίκης πληθαίνουν επικίνδυνα και προειδοποιούν: από τα μακελειά στα αμερικάνικα σχολεία μέχρι τα έκτροπα, ατομικά ή μαζικά, όπως αυτά που γίνονται στην Ουκρανία. Μέσα σε ένα κόσμο που κολυμπάει στον πιο ξεδιάντροπο μηδενισμό, μέσα σε ένα κόσμο που οι αξίες έχουν καταρρεύσει με εξαίρεση αυτή του χρήματος και της εξουσίας, όλα είναι σχετικά ή μάλλον όλα επιτρέπονται μέχρι να σε πιάσουν στα πράσα.
Πώς, όμως και γιατί φτάσαμε ως εδώ; Μπορεί ο σημερινός κόσμος να έχει μικρύνει, μπορεί να ζούμε σε συγκοινωνούντα δοχεία με τους γείτονές μας αλλά και με λαούς μακρινούς και να αλληλεπηρεαζόμαστε πιο εύκολα, πιο γρήγορα... όμως τόσο άρρωστη είναι πια η ελληνική κοινωνία; ή μήπως φταίει το σύστημα που οργανώσαμε, για να διάγουμε τον συγχυσμένο βίο μας; Επειδή είναι αλήθεια πως ζούμε σε μια εποχή μεγάλης σύγχυσης, σ' ένα κόσμο περίπλοκο και προβληματικό. Όπου συνήθως η ορθολογική ερμηνεία των καταστάσεων αποδεικνύεται δύσκολη και συχνά αδύνατη...
Οι συνθήκες στην ελληνική κοινωνία άρχισαν να αγριεύουν από το κραχ του ελληνικού χρηματιστηρίου την περίοδο 1999 - 2000. Η από τότε αφαίμαξη της λαϊκής αποταμίευσης, η υπερχρέωση του κράτους και των νοικοκυριών συναντήθηκαν κι ενισχύθηκαν πολύ σύντομα με την γενική χρεοκοπία του 2009. Τα μνημόνια της χρεοκοπίας προκάλεσαν την αποσάθρωση της μεσαίας τάξης, την μετανάστευση και τον εκπατρισμό της νεολαίας και πριν συμβεί μια υποφερτή ανάκαμψη επέδραμε η πανδημία του covid-19, τα αφόρητα lockdown, το ξαναγονάτισμα της οικονομίας και τελευταία το τούρκικο πιστόλι τον κρόταφο... Από εκεί λοιπόν μέχρι την επιδημία βιασμών και των γυναικοκτονιών είναι μισό τσιγάρο δρόμος.
Έτσι αγρίεψαν οι συνθήκες κι έτσι βγήκε το τέρας στην επιφάνεια...
Ασφαλώς είναι το σύστημα που διαιωνίζει την παρακμή και την φρίκη. Ατράνταχτες αποδείξεις θα βρείτε στους χειρισμούς του συστήματος στις υποθέσεις Siemens, Novartis και εσχάτως των τηλεφωνικών υποκλοπών. Όμως η νοσηρότητα που παράγει το σύστημα, σημαίνει πως η ελληνική κοινωνία είναι βαριά άρρωστη; Μάλλον όχι! Επειδή υπάρχουν και αντιστέκονται τα κοινωνικά αντισώματα. Όπως εκείνα του αδικοχαμένου ολυμπιονίκη Αλέξανδρου Νικολαΐδη. Εκείνα της ομορφιάς και του ήθους της Ειρήνης Παππά και του Βαγγέλη Παπαθανασίου. Επίσης τα αντισώματα της εικοσάχρονης Κρητικοπούλας που σκοτώθηκε σε τροχαίο πρόσφατα, δωρίζοντας γενναιόδωρα τα όργανά της προς μεταμόσχευση. Είναι μακρύς και ατέλειωτος ο κατάλογος των θετικών παραδειγμάτων της κοινωνίας μας. Ναι, υπάρχουν θετικά αντισώματα στη διαφθορά, στην αδικία, στην ανωμαλία, στις συνεχώς διευρυνόμενες ανισότητες... Η ελληνική κοινωνία, παρά τα αντίθετα ειδεχθή κρούσματα φρικαλεοτήτων που προσλαμβάνουν επικές διαστάσεις από τα τρομολάγνα μίντια, διατηρεί την ανθρωπιά της και προσπαθεί να επιβιώσει μέσα σε ένα άρρωστο και άδικο σύστημα. Και είναι πέρα από εμφανής η λαχτάρα του λαού μας για το καλό, την αναστήλωση της εμπιστοσύνης, την αποκατάσταση της δικαιοσύνης.
Το σύστημα δεν είναι ανίκητο! Δείτε πως τρέμει τώρα που πλησιάζουν οι εκλογές. Κλείστε τις τηλεοράσεις, πετάξτε τις εφημερίδες, κλείστε τ' αυτιά σας στο σύστημα. Που θα ουρλιάζει βίαια για να αποσπάσει τη συναίνεσή μας. Ανοίξτε την καρδιά σας κι αφήστε την να σας μιλήσει, απαλλαγμένη απ' την καθημερινή κι ανελέητη προπαγάνδα. Επειδή τότε είναι που η ψήφος σας θα γενεί πυρηνικό όπλο και θα δώσει τέλος στη φρικαλεότητα της σημερινής μας παρακμής...
Καλά Χριστούγεννα; Καλή χρονιά; Χρόνια πολλά;
Μακάρι!...