603 χρόνια ραγιάδες…
Πέρασαν 203 χρόνια απ' τη μέρα που άρχισε η εθνική επανάσταση εναντίον της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Την 25η μέρα του Μάρτη "γιορτάζουμε" την επέτειο με μεγάλες παρελάσεις, όπως κάθε χρόνο. Πρόσφατα, δηλαδή ολάκερο το 2021, που έκλεισαν 200 χρόνια απ' την επανάσταση, το περάσαμε "γιορτάζοντας" προγραμματισμένα, περήφανα κι απροβλημάτιστα. Αναπολώντας τα επικά κατορθώματα επώνυμων κι ανώνυμων ηρώων. Που "ελευθέρωσαν" την πατρίδα κι η ελλάδα μπήκε στον παγκόσμιο χάρτη των χωρών της γης, ως χώρα "ανεξάρτητη". Έτσι είναι όμως οι ανεξάρτητες χώρες; 'Ετσι είναι οι ελεύθερες;
Τα πρώτα 100 χρόνια ήταν δύσκολα. Μέχρι το 1921 η συγκρότηση και η λειτουργία του ελληνικού κράτους ήταν άρρηκτα εξαρτημένη από Άγγλους, Γάλλους και Ρώσους. Που μαζί με τους Πρώσσους της τότε Αυστροουγγαρίας αποτελούσαν τις τότε παγκόσμιες υπερδυνάμεις. Που έκαμαν κουμάντο σ΄ όλη την Ευρώπη και στη μισή Γή. Άγγλοι και Γάλλοι δάνειζαν με χρυσές λίρες, φράγκα και πολεμικό υλικό την μικρή μας πατρίδα. Που δεν είχε δική της οικονομία κι ούτε είχε κάπου να ακουπήσει. Άλλωστε οι Αγγλογάλλοι ήταν που έδωσαν το τελικό και νικηφόρο χτύπημα στη ναυμαχία του Ναυαρίνου, ξεπαστρεύοντας τους Τούρκους. Κι έτσι απέκτησαν κι είχαν το πάνω χέρι κι αποφάσιζαν για ότι αφορούσε στην Ελλάδα. Επειδή οι τοπικοί κοτζαμπάσηδες δεν είχαν ουσιαστική εξουσία. Και μονάχα συνέχιζαν με εμφύλιους, λεηλατώντας τα φράγκα και τις λίρες, όπως το 'χαν συνήθειο από παλιότερα. Όταν πάλευαν να τσεπώσουν τους παράδες και τα γρόσια, όντες υποτακτικοί των πρώην οθωμανών αφεντικών μας. Όταν η Ευρώπη άνθιζε απ' το 1870 μέχρι τον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο, δηλαδή της περίοδο της λεγόμενης Belle Epoque, εμείς εδώ οι ντόπιοι γράφαμε τα πρώτα κεφάλαια της κωμικοτραγικής μας ιστορίας. Με αρχηγούς του "ελεύθερου" μας κράτους, βασιλιάδες απ' τη Βαυαρία κι απ' τη Δανία. Και υπαρχηγούς υποτακτικούς κι υποστηρικτές της Αγγλίας, της Γαλλίας και της Ρωσίας. Υπήρχαν και μερικοί ρομαντικοί, που υποστήριζαν την Ελλάδα. Ήσαν όμως πολύ λίγοι… ελάχιστοι.
Τα επόμενα 100 χρόνια της κρατικής μας υπόστασης ήταν κι αυτά δύσκολα. Ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος μας βρήκε με την πλευρά των νικητών. Για το αίμα των Ελλήνων πατριωτών που χύθηκε στους δυό βαλκανικούς πόλεμους (που προηγήθηκαν του Α΄ Π.Π.) εναντίον των Οθωμανών και των Βούλγαρων μας κάμανε "δώρο" τη Μακεδονία και τη Θράκη. Όμως για να μην παίρνει αγέρα ο κόλος μας, καταστραφήκαμε το 1922 στη Σμύρνη και στ' Αϊβαλί. Για να ξαναδανειστούμε τα μαλλιά της κεφαλής μας, προκειμένου να εξασφαλίσουμε τη συνέχεια της κρατικής μας υπόστασης. Έτσι συντηρήθηκε και το εθνικό μας συνήθειο να παραμένουμε ραγιάδες, απόλυτα εξαρτημένοι απ' τις μεγάλες πολιτικοστρατιωτικές δυνάμεις και από τις τράπεζες των δανειστών.
Η κωμικοτραγική μας ιστορία επαναλήφτηκε και μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Που πάλι μας βρήκε σύμμαχους με τους νικητές. Γι' αυτό στη συνέχεια αλληλοσφαχτήκαμε στον αιματηρό Εμφύλιο. Τις πληγές του οποίου δεν έχουμε ακόμα γιατρέψει. Ο μείζων εθνικός μας προσανατολισμός δεν σχεδιάστηκε ποτέ για εθνική ανεξαρτησία και ελευθερία. Αντίθετα διέπεται σταθερά απ' το: "άλλος για Χίο τράβηξε κι άλλος για Μυτιλήνη". Οπότε είναι απόλυτα φυσιολογικό αυτό που ζούμε σήμερα. Η πιο σταθερή μας πρακτική παραμένει η λεηλασία του κρατικού μας πλούτου. Την λεηλασία του Εθνικού μας πλούτου, την έχουμε αναθέσει στους δανειστές της τελευταίας, εκ των πολλών, χρεοκοπίας. Εξακολουθούμε να λογαριάζουμε πως είμαστε ελεύθερο κι ανεξάρτητο κράτος και μάλιστα ισοδύναμο των υπόλοιπων κρατών μελών της δήθεν Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όπου ανήκουμε. (το ρήμα στην κυριολεξία του). Δεν έχουμε εθνικό νόμισμα. Δεν έχουμε Κεντρική - αληθινά Κρατική Τράπεζα. Τα κλειδιά των κρατικών ταμείων τα βαστά η Γερμανία και το ιερατείο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Φυσικά και οι μεγάλοι μας πάτρονες, οι ΗΠΑ. Οπότε, στη δήθεν δημοκρατία μας, όποιον και να ψηφίσεις για να μας κυβερνήσει, δεν έχει την εξουσία να μοιράσει σε δυο γαϊδάρους κρατικά άχερα! Τα λιμάνια, τα αεροδρόμια, η ενέργεια, οι τηλεπικοινωνίες και η κρατική γή ανήκουν στους δανειστές. Στα σύνορά μας κουμάντο κάμει η πολυεθνική αστυνομία της FRONTEX. Βιομηχανική παραγωγή δεν υπάρχει. Τα βασικά αγαθά του προς το ζείν είναι εισαγόμενα: κρέας, γάλα, ζάχαρη, αλεύρι τα διαφεντεύουν οι ξένοι. Δουλειές δεν υπάρχουν, αφού οι πολυεθνικές είναι που κυριαρχούν απόλυτα την αγορά. Οι νέοι επιστήμονες μεταναστεύουν για να επιβιώσουν και οι έλληνες οδεύουν σταθερά στον αφανισμό απ' την υπογεννητικότητα. Οι πληγές του Φαραώ μοιάζουν με κοινό συνάχι μπροστά στον κακοφορμισμό της σύγχρονης κοινωνίας μας. Ελπίδα δεν υπάρχει. Επειδή: επί 400 χρόνια είμασταν ραγιάδες των Τούρκων. Και για τα άλλα 203 είμαστε ραγιάδες των δανειστών. Ήγουν 603 συνεχόμενα χρόνια ραγιάδες σταθεροί!
Τι ακριβώς γιορτάζουμε πάλι σήμερα λοιπόν;